ساختارگرایی علمی از نگاه عقلانیت‌نقاد

جهان فی‌نفسه ساختاری ندارد؛ انتساب ساختار به جهان  ساخته و پرداختۀ ذهن ماست. حتی اگر تا به‌حال پیوستگی ساختاری بین نظریه‌های ما وجود داشته است  - که البته قابل بحث است - دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم این پیوستگی ضروری است. ساختارهای ریاضی هم، مثل بقیۀ برساخته‌های نظری ما،  حدسی و ظنی هستند و تا زمانی اهمیت دارند که مسائل علمی را به شیوه‌ای فهم‌پذیر و قابل نقد حل کنند.