مدیریت، سندها و برنامه‌ها و چشم‌اندازهای استراتژیک در زمرۀ تکنولوژی‌ها هستند.
در پیش گرفتن اهداف آرمانیِ بی‌نهایت دشوار و احتمالاً غیرعملی و غیرواقع‌بینانه موجب به‌تعویق افتادن آن تا زمان مساعدتر می‌شود. ساخت یک‌بارۀ تکنولوژی‌های کلان به‌دلیل هزینه‌های انسانی و مالی زیادش، موجب دلبستگی جزمی به آن‌ها می‌شود و این امر به نوبه خود امکان نقد و اصلاح آن‌ها را تقلیل می‌دهد. در عوض، به‌کارگیری روش تدریجی اصلاحات و رفع ناکارآمدی تکنولوژی‌ها موجب می‌شود که طراحان و سیاستگذاران تکنولوژی‌ها به‌جای این‌که بکوشند با دلیل‌تراشی اشتباهات خود را موجه جلوه دهند و ثابت کنند همیشه حق با آن‌ها بوده است و همواره در راستای رسیدن به اهداف بلند گام برداشته‌اند، به تلاش و جستجوی خطاهای خود و اصلاح آن‌ها بپردازند و به این ترتیب زمینه مناسبی برای تحقق ظرفیت های مثبت فراهم آورند.
