سیاست در علم

کسی منکر این نیست که در همه‌جای دنیا کم و بیش تبعیض‌های دینی و نژادی و جنسیتی در دانشگاه‌ها وجود دارد و به همین دلیل هم قوانینی علیه این تبعیض‌ها وضع شده است، ولی هنوز در پذیرش این‌که علم اساساً و بطور گریزناپذیری درگیر مسائل سیاسی است مقاومت می‌شود. اگر در فعالیت علمی واقعاً بی‌طرفی سیاسی وجود دارد، پس چرا دفاع نهادی و سازمانی از یک نظریۀ علمی وجود دارد؟، چرا باید مهم باشد که فارغ‌التحصیل کدام دانشگاه هستید؟ ورود سیاست به علم یعنی همین!

پس سیاست در فعالیت علمی حضور دارد، منتها باید تلاش کرد این سیاست، به‌جای این‌که فعالیت علمی را به تجارت و معامله بدل کند، واجد ویژگی دموکراتیک باشد

مذاکرات سیاسی و گفت‌و‌‌گوی انتقادی

مذاکرات سیاسی «گفت‌وگو» با رویکرد عقلانیت‌نقاد نیست؛ بنابراین طرفدار مذاکره لزوماً معتقد به فضای آزاد برای گفت‌وگوی عقلانی نیست. مذاکرات سیاسی نوعی تکنولوژیِ (احتمالاً) کم‌هزینه‌تر از جنگ برای تأمین منافع است. در حالی‌که در گفت‌وگوی انتقادی هدف رسیدن به حقیقت و حقانیت در عین اعتقاد به خطاپذیری خود است، و توافق نهایی چندان اهمیتی ندارد. به‌علاوه عقل‌گرای نقاد معتقد است می‌توان و باید له یا علیه مذاکرات سیاسی، مثل هر واقعیت یا تکنولوژی دیگر، گفت‌وگوی انتقادی داشت.